Menu
Welkom terug, keto-vrienden, bij de tweede week van mijn Keto Kronieken.
Deze week neem ik jullie mee op een reis vol onverwachte uitnodigingen, culinaire uitdagingen, en de kleine, maar betekenisvolle overwinningen die het leven zo rijk maken.
Van een verrassende lunch bij de buren tot de herontdekking van de ochtendwandeling, elke dag bracht nieuwe avonturen en inzichten in de kunst van het keto-overleven.
Ah, beste lezers, neem plaats en schenk jezelf een kopje koffie in (zonder suiker, maar met veel room, uiteraard) terwijl ik jullie meeneem op een reis door de kronkels en keerpunten van mijn tweede week terug op het keto-spoor. Een week die, zoals het leven zelf, vol verrassingen zat.
Het begon allemaal met een onverwachtse uitnodiging voor een lunch bij de buren. Ja, diezelfde buren waar we in twintig jaar misschien vijf woorden mee hebben gewisseld. Voor we het wisten, zaten we gevangen in een web van gastvrijheid waar geen keto-klauwen tegenop gewassen waren. Met mijn strikte “geen suiker, geen gluten” en mijn lieve man naast me met zijn “geen zout”-mantra, waanden we ons even moderne Don Quichots vechtend tegen de windmolens van traditionele Franse gastvrijheid.
De lunch was een ware beproeving van mijn keto-vastberadenheid, met een openingssalvo van macedoine en zalm (waarbij ik dankbaar was voor de overheersende aanwezigheid van mayo en zalm) gevolgd door een mijnenveld van bladerdeeg (“non merci, il y a des gluten”), linzenstoofpotjes (kwam ik niet onderuit) en de zoetste verleidingen (geen probleem, ik hou niet van zoet). Maar, zoals elke goede held(in) op haar keto-queeste, wist ik mijn weg er behendig door te navigeren (kaas! kaas! kaas!), terwijl ik beleefd de wijn afsloeg en vasthield aan mijn trouwe metgezel: water.
De week bracht ook zijn deel medische escapades met zich mee, inclusief de onvermijdelijke ziekenhuiswachtkamers. Maar, zoals elke wolk zijn zilveren rand heeft, bood een onverwacht mooie dag ons de perfecte gelegenheid om de voorspelbare wereld van binnen lunchen te ruilen voor een idyllische picknick aan de rand van een meertje.
Keto-vriendelijke gegrilde kip, sla, mayonaise, olijven en selderijsalade in de zon? Ja, graag!
Deze week heb ik ook de ochtend-wandeling herontdekt. Niet langer het spook van onvoldane stappen dat mijn avonden achtervolgt, maar het frisse gevoel van vroeg bereikte doelen met een stevige ochtendwandeling.
Het heeft me doen beseffen dat het nooit te laat is om de draad weer op te pakken van goede gewoontes die ergens langs de weg verloren zijn gegaan.
En ja, terwijl mijn bureau soms lijkt op een magneet die me vasthoudt ver voorbij het gezonde kwartiertje bewegen per uur, ben ik vastberaden om de balans terug te vinden.
Want, zoals deze week me heeft geleerd, is flexibiliteit de sleutel.
En nu, lieve lezers, terwijl ik dit schrijf, kan ik met blijdschap verkondigen dat ik weer stevig in ketose ben. Mijn energie is terug, de nachten (nou ja, twee ervan…) zijn rustig, en mijn stappen zijn gezet.
De weegschaal wacht aanstaande zondag, voor de meet- en weegdag in de Keto voor Beginners Facebookgroep, en ik ben nieuwsgierig naar wat deze zal onthullen na een week van onverwachte wendingen, vastberaden herstel, grootmoeder die weer vertrokken is en de kleine overwinningen die we vieren in onze keto-levensstijl.
Tot zover mijn avonturen van deze week. Tot de volgende post, waarin ik hopelijk kan vertellen over de triomfen en misschien zelfs de tegenslagen (want die zijn er om van te leren, nietwaar?) op mijn keto-pad.
Want, zoals altijd, gaat het avontuur door, en ik ben dankbaar dat jullie met me meereizen op deze heerlijk kronkelige weg.
Proost op jullie, mijn mede-keto-avonturiers, en op de verrassingen die ons pad kruisen, zowel aan de eettafel als daarbuiten.
Liefs,
Jouw eigen Franse plattelandsavonturier
De Kaythode is de ultieme benadering van het keto-dieet, waarbij we een maximum aan groenten en fruit omarmen zonder de ketogene principes te verliezen.
